Ik heb het geluk dat ik elk voorjaar lamsvlees van het Drentse Heideschaap kan kopen van een bevriende, gepensioneerde dierenarts. Voor zijn genoegen laat hij wat schapen op zijn grond grazen. Hij kan heel bevlogen over dit schapenras praten; dat het een zeer oud ras is, dat ze zelden hulp nodig hebben bij het lammeren, dat lammeren langzaam groeien en pas worden geslacht na zo’n 13 maanden grazen op de heidvelden. Elk jaar brengt hij de lammeren naar de slager voor de slacht en verkoopt het vlees aan liefhebbers.
Samen met een vriend koop ik altijd een heel lam. Dit jaar hebben we een rammetje dat na de slacht 19 kilo vlees opleverde.
De rit van en naar Uffelte om het vlees op te halen hoort bij de voorpret. Het is daarna een feestje om thuis de verschillende delen te portioneren, in te pakken en in de vriezer te doen.
De lamszadel eten we een keer met zijn vieren op. De organen houd ik zelf. Het hart gaat naar de kat, lamslever vind ik een delicatesse en de niertjes zal ik samen met mijn moeder maken.
De overige delen (schouder, schenkels, karbonades, koteletten en gehakt) worden keurig verdeeld. Deze keer heb ik de lamsbouten in schijven laten zagen. Voor een hele lamsbout heb je toch gauw 6 eters nodig en die zijn niet altijd voorhanden. Met die lamsboutschijven kunnen we zelf vaker lamsvlees eten.
Mijn recepten met lamsvlees van het Drentse Heideschaap zullen volgen.
Overigens heeft de slow food beweging het Drentse Heideschaap opgenomen in de Ark van de Smaak.
luciazeeterij 